Olejek lawendowy i jego zastosowanie

Wśród bardzo wielu olejków eterycznych, chyba najbardziej znanym i cenionym jest lawendowy. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa lavare i oznacza “myć”. Już starożytni Grecy i Rzymianie a nawet plemiona afrykańskie używali go jako środek czyszczący, antybakteryjny i konserwujący. Lawenda to roślina, która występuje aż w 50 gatunkach i odmianach. Jednak najistotniejszy jest właśnie olejek pozyskiwany z odmiany officialis najszerzej uprawianej we Francji (Prowansja). Pozyskiwany jest on przez destylację z parą wodną kwitnącej lawendy ścinanej w połowie rośliny. Jego wspaniała, dość intensywna, świeża woń o kwiatowo-ziołowej nucie działa bardzo odprężająco i uspokajająco - nasennie. Stąd dodawany jest on do wielu kosmetyków takich jak: sole do kąpieli, peelingi, balsamy. Zaraz po olejku z drzewa herbacianego może być stosowany bezpośrednio na skórę.

WŁAŚCIWOŚCI I ZASTOSOWANIE

Lawenda posiada także właściwości bakteriobójcze i antyseptyczne, działa antyreumatycznie i znieczulające. Pomocny jest podczas leczenia przeziębień, grypy, anginy , zapalenia zatok, kataru i kaszlu.

BEZSENNOŚĆ, NERWICE - olejek stymuluje pracę układu nerwowego i doskonale łagodzi objawy zmęczenia fizycznego , umysłowego i depresji. Rozjaśnia umysł i poprawia koncentrację. Łagodzi kołatanie serca i obniża ciśnienie krwi.

OPARZENIA - nałożenie już kilku kropli czystego olejku lawendowego na oparzenie daje nadzwyczajne efekty, ponieważ skóra powraca do stanu normalnego w przeciągu kilku dni, zaś w przeciwnym razie powstałby pęcherz, a wreszcie blizna.

BÓL GŁOWY - Olejek lawendowy doskonale poradzi sobie z bolącą głową – jedna kropla wtarta w skronie przyniesie szybką ulgę.

ODSTRASZA KOMARY I MOLE - lawenda to naturalny środek odstraszający między innymi komary i mole. W domu można zawiesić wstążeczkę i zawiesić w oknie, żeby odstraszyć komary albo skropić wacik i włożyć do szafy, żeby przegonić te mole.

SKALECZENIA - naturalne właściwości antybiotyczne i antyseptyczne olejku lawendowego czynią go nie tylko wysoce skutecznym środkiem do przemywania skaleczeń i zadrapań – na twojej skórze bądź na skórze domowego zwierzaka.

PIELĘGNACJA SKÓRY - olejek lawendowy działa przeciwzmarszczkowo i dezodorująco. Polecany do cery trądzikowej i problematycznej: wypryski, egzema, grzybica.

ODŚWIEŻACZ POWIETRZA – cudowny zapach otuli cały dom. Tanio i szybko zrobimy naturalny odświeżacz przy pomocy sody kuchennej i olejku. Wystarczy przesypać sodę do pojemnika: szklanego, drewnianego itp. dodać kilak kropel olejku i przykryć wieczkiem z: materiału, papieru itp. Można też przesypać mieszaninę do uszytego woreczka i powiesić w samochodzie, garderobie itp.

W aromaterapii olejek lawendowy wykorzystywany jest do:

MASAŻU

KĄPIELI

INHALACJI

KOSMETYKÓW

Bibliografia:

Aromaterapia w Gabinecie Kosmetycznym, Ośrodku Odnowy Biologicznej Wellness i Spa, Iwona Konopacka-Brud, Władysław S. Brud, Polska 2010, wyd.1, str. 70

VADEMECUM olejków eterycznych i aromaterapii, Valerie Ann Worwood , Białystok 2010, str. 18

Aromaterapia Pytania i odpowiedzi Barbara Jakimowicz-Klein, Wrocław, str 59

Powyższy tekst jest własnością Biolander Kosmetyki Naturalne i Bio. Kopiowanie i wykorzystywanie zdjęć oraz treści jest możliwe z tylko uwzględnieniem podania źródła i linku do strony. Przywłaszczanie sobie powyższych treści jest naruszeniem praw autorskich i podlega odpowiedzialności zgodnie z postanowieniami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Historia Aromaterapii

Historia Aromaterapii 

Chociaż termin Aromaterapia został użyty dopiero w roku 1928 przez francuskiego chemika Rene Maurice Gattefosse, olejki eteryczne i ekstrakty roślinne znane były ze swych właściwości leczniczych od tysięcy lat.

Najstarsze wzmianki o roślinach wykorzystywanych w celach leczniczych sięgają 10,000 lat p.n.e. można je również znaleźć w źródłach sumeryjskich i egipskich datowanych na 2500 lat p.n.e. jest to ogromna składnica wiedzy.

Świetnym przykładem takiego źródła jest Papirus Ebers (1800 p.n.e.), który zawiera informacje dotyczące wykorzystania roślin i ich właściwości aromaterapeutycznych w medycynie, oraz ich wewnętrznego i zewnętrznego zastosowania min na problemy związane z układem oddechowym.

Starożytnym Egipcjanom przypisuje się również wynalezienie pierwszej destylarki, która pozwoliła na ekstrakcję olejku eterycznego z drzewa cedrowego. Egipcjanie używali do mumifikacji zwłok swoich zmarłych mieszanki olejków składających się z goździka, cynamonu, gałki muszkatołowej i mirtu.

Mniej więcej w tym samym okresie w Chinach, Cesarz Shen-Nyng (2838 p.n.e.) wynalazł sposób na uprawę ziół i upowszechniał wiedzę na temat medycyny naturalnej. Manuskrypt zatytułowany “Klasyk Żółtego Cesarza o Medycynie” (2598 p.n.e.) opisuje metody ucisku będące prekursorem akupresury.

W tamtych czasach w kulturze chińskiej znane juz było wykorzystywanie kadzideł w czasie ceremonii religijnych. Wkrótce potem w Indiach powstał manuskrypt Rig Veda, który zawierał opis ponad tysiąca roślin i ich właściwości leczniczych.

Istnieją również dowody na to, że w Kaszmirze produkowano wtedy wodę różaną w procesie podwójnej destylacji. Teksty medyczne datowane na 1700 p.n.e. wskazują na to, że Babilończycy używali mirtu i ‘esencji cedrowej’ w wielu swoich recepturach, co wskazuje na fakt, że posiadali oni pewna wiedzę o procesie destylacji.

Jednakże cywilizacja starożytnego Egiptu miała największe wpływy w ówczesnym świecie rozciągające się od Egiptu, przez Mezopotamię, aż po wyspy greckie gdzie w pierwszej połowie XIII wieku p.n.e. praktykował zielarz Asklepios wraz ze swoimi córkami Panacą i Hygią.

Historia zielarstwa rozwijała się powolnie aż do czasów ‘ojca medycyny’ Hipokratesa (460-377 p.n.e.), który stworzył bardziej naukowe podstawy traktowania tego tematu, oparte na diagnozie i odpowiednim leczeniu.

Hipokrates stworzył nie tylko receptury oparte na leczniczych właściwościach roślin, z których wiele jest w użytku do dnia dzisiejszego, ale także praktykował metody okadzania zarówno w celach aromaterapeutycznych jak i leczniczych, był zwolennikiem masażu i kąpieli ziołowych.

Teofrastowi przypisuje się rolę ojca botaniki, który szczególnym zainteresowaniem darzył rośliny aromatyczne. Megalus stworzył perfumy o nazwie ‘Megaleion’, które bazowały na aromacie mirtu, były tłuste i z tego tez powodu używane były również jako maść lecznicza na problemy z układem oddechowym i na drobne skaleczenia skóry.

Rzymianie również używali roślin leczniczych, ucząc się od Egipcjan destylowali wody aromatyczne, a do masażu wykorzystywali oleje. Pedaniu Dioscarides w 60 roku n.e. napisał V tomowe dzieło p.t. De Materia Medica zawierając w nim opis ponad 600 roślin leczniczych, oraz informacji dotyczących zmian biochemicznych w zależności od rodzaju gleby, pory roku, wieku rośliny itd. Jego dzieło uwazane jest za prekursora wszystkich tekstów farmaceutycznych.

Claudius Galen (131-201 n.e.) napisał ponad 500 traktatów naukowych z zakresu medycyny. W IX wieku iracki uczony Al-Kindi (800 – 870 n.e.) spisał wiedzę dotyczącą olejków eterycznych. Z jego dzieła p.t. „Medyczny Formularz” wynika, że destylacja olejów eterycznych była dosyć popularna i że posiadał on wiedzę jak pozyskać czyste naturalne substancje z roślin.

To sugeruje, że w czasie Ciemnych Wieków Średniowiecza Arabowie rozwinęli i udoskonalili swą wiedze w tym temacie.

Al – Kindi napisał również książkę O Chemii Perfum i Destylacji, która zawiera ponad 100 przepisów na wykorzystanie olejków eterycznych, a także opisuje schemat i zasady działania destylarek.

W XI wieku perski medyk i filozof Avicenna napisała swoją V tomową encyklopedię „Al-Qanun fi al-Tibb”. Wymyślił on również przewód chłodniczy do destylarek, który umożliwił bardziej efektywne pozyskiwanie olejków eterycznych.

Mniej więcej w tym samym czasie europejscy alchemicy ulepszali procesy destylacji w poszukiwaniu złota. Hipokrates pisał o 4 temperamentach: sangwinicznym, cholerycznym, flegmatycznym i melancholicznym które korespondowały z 4 żywiołami: ziemia, powietrzem, ogniem i wodą.

Destylacja była postrzegana jako oczyszczenie, i skoncentrowanie duchowej mocy w brakującym elemencie „kwintesencji”. Etapu destylacji porównywane były do etapów przemian wewnętrznych, rozpuszczania i połączenia; separacji (czerń, żelazo), ekstrakcji (biel, żywe srebro), fuzji (czerwień, siarka), sublimacji (złoto, lapis).

Poszukiwano piątego elementu „ether”– stąd nazwa „eteryczne” dla olejków pozyskiwanych z roślin. W XV wieku (okres renesansu) wiele esencji było juz w powszechnym użyciu min esencja cedrowa, z kadzidłowca, z jodły, różana i szałwiowa.

Był to okres wzmożonych poszukiwań nowych substancji, a także wiele nowych przypraw zostało w tamtym okresie przywiezionych do Europy. W tamtym okresie Paracelcus (1490-1541), szwedzki alchemik stworzył pojęcie ‘esencji’.

Jego badania radykalnie zmieniły podejście wszystkich do natury alchemii, koncentrował się on na oznaczeniu substancji aktywnych w każdej roślinie. XVI i XVII wiek był czasem wielkich aptekarzy, najbardziej znany z nich to Nicholas Culpeper (1616-1654). Otworzył on swoją aptekę w Londynie i napisał dzieło p.t. „The English Physitian” w którym zawarł obserwacje na temat ziół i ich astrologicznej natury.

W roku 1664 Krauter Book została opublikowana w Niemczech – zawarto w tej księdze zastosowanie dla ponad 3000 europejskich roślin. W następnym wieku olejki eteryczne zyskały swą popularność w medycynie, a plaga dżumy, która nawiedziła Europę w tym czasie jeszcze bardziej umocniła ich rolę leczniczą.

XIX wiek był czasem rozkwitu perfumiarstwa, a Montpellier, Narbonne i Grasse we Francji stały się głównymi ośrodkami perfumiarskimi. Rosło zapotrzebowanie na szlachetne zapachy, a ówcześni naukowcy pracowali nad identyfikacją głównych składników olejków eterycznych.

Chemicy wyróżnili podstawowe części składowe olejków eterycznych i pogrupowali je pod następującymi nazwami: ‘geraniol’, ‘citronellol’ itd.

We wczesnych latach XIX wieku, Szwed o imieniu Per Henrik Ling, stworzył technikę masażu opartą na wiedzy z zakresu gimnastyki, anatomii i fizjologii. Ta metoda masażu obecna jest w aromaterapii do dnia dzisiejszego.

Na przelomie XX wieku W. Hale-White – lekarz i wykładowca w szpitalu Guy w Londynie opublikował dzieło p.t. „Farmakologia i terapia”, w którym znajdował się osobny rozdział o olejkach eterycznych i masażu.

Zalecał on masaż na różne rodzaje dolegliwości, a także udało mu się określić efekty lecznicze niektórych olejków.

W 1928 roku, francuski chemik Rene Maurice Gattefosse stworzył termin ‘aromaterapia’ i szczególnie zainteresował się leczniczymi właściwościami olejków eterycznych po tym jak zanurzył swoją poparzoną dłoń w naczyniu z olejkiem lawendowym, które akurat stało najbliżej.

Po krótkim czasie Gattefosse był zaskoczony jak szybko i bez blizn zagoiła się jego dłoń. W rezultacie stał się on najbardziej zagorzałym adwokatem olejków eterycznych jako całości, bez rozbijania ich na części składowe.

W 1937 napisał książkę Aromatherapie: Les Huiles essentielles hormones vegetales, która do tej pory jest w druku.

Olejki eteryczne znajdziecie Państwo w naszym sklepie:

http://biolander.com/olejki-eteryczne/c/

Zapraszamy!

Czym jest Aromaterapia?

Ogólne zasady aromaterapii 

Ludzkie ciało jest złożonym, zdolnym do samolecznia się mechanizmem. W odpowiednich warunkach ciało jest zdolne do uleczenia się z nawet najbardziej poważnych urazów i infekcji.

Aromaterapia (czyli wykorzystywanie zapachów jako narzędzia terapeutycznego) wspomaga organizm ludzki w procesie samoleczenie na kilka sposobów: poprzez bezpośrednią aplikację olejków na skórę (tu radzimy zachowanie ostrożności i jeśli to możliwe profesjonalną pomoc, bowiem nierozcieńczone olejki aplikowane bezpośrednio na skórę mogę być niebezpieczne), w zastosowaniu wewnętrznym (tu równiez radzimy zasięgnąć profesjonalnej porady aromaterapeuty przed zastosowaniem wewnętrznym olejków, bowiem nieprawidłowo stosowane mogą być szkodliwe), jako dodatek do pożywienia (należy zachować środki ostrożności jak powyżej), jako element masażu czy kąpieli aromatycznych. do aromatyzowania pomieszczeń. Leczniczy efekt aromaterapii jest częściowo osiągany poprzez wykorzystanie fizycznych właściwości olejków aromatycznych, jak również przez ich działanie na emocje człowieka. W większości przypadków działanie olejków jest złożone. Dla przykładu olejek lawendowy znajduje szerokie zastosowanie przy leczeniu infekcji skórnych. Ma to bezpośredni efekt farmakologiczny – olejek działa antybakteryjnie i antyseptycznie, ale prawdopodobnie również wspomaga komórki skóry w procesie samoleczenia. Jednakże, ponieważ zapach lawendy jest niezwykle przyjemny dla większości ludzi, działa on również na emocje, stymulując odpowiednie obszary w mózgu.

W zależności od indywidualnych predyspozycji danego osobnika, mózg zostaje w mniejszym lub większym stopniu pobudzony do produkcji immuno – stymulantów, dzieje się tak dzięki leczniczym właściwościom tego olejku. Ogólne zasady aromaterapii Kiedy używamy olejków eterycznych, należy się zastanowić czy ich działanie jest skoncentrowane na fizycznym czy psychicznym aspekcie, czy może na kombinacji tych dwóch czynników.

Niektóre olejki eteryczne wywierają silny wpływ na centralny ośrodek nerwowy. Ich działanie oparte jest na tym jak nasz węch odbiera dany zapach. Nasz węch odgrywa ważna rolę zarówno dla naszej psychiki jak i w psychosomatycznych reakcjach. Dla przykładu – zapach jedzenia ma ogromny wpływ na pobudzenie uczucia głodu i na procesy zachodzące w układzie pokarmowym.

Niektóre zapachy mają moc wywoływania nudności i wymiotów – jest to reakcje mózgu na konkretny zapach. Niektórzy naukowcy twierdzą, że kobiety które mieszkają lub pracują razem maja tendencję do synchronizacji cykli menstruacyjnych, a dzieje się tak z powodu feromonów wydzielanych przez ich organizmy, które rejestrowane są węchowo, pobudzając organizm do odpowiedniego działania.

Badania naukowe również dowodzą, że w czasie snu wywołanego za pomocą odpowiedniego zapachu działającego nasennie – częstotliwość fal mózgowych ulega zmienie. Zapachy mogą również wpływać na naszą pamięć. Pewne obszary naszego mózgu odpowiadające za nasze emocje, potrafią przechowywać wspomnienia związane z zapachami – tym oto sposobem niektóre zapachy przywołują w naszym umyśle konkretne wspomnienia- dobre lub złe. To demonstruje rolę jaką mogą odgrywać zapachu w leczeniu ludzi którzy cierpią na amnezję. W związku z tym jaką rolę odgrywa aromaterapia na organizm ludzki, może ona wywoływać efekt placebo, który bywa silniejszy niż inne formy leczenia.

Efekt placebo jest jednym z najsilniejszych mechanizmów samoleczenia, potrafi on wywołać proces samoleczenia uzdrawiający organizm z najpoważniejszych nawet chorób. Niestety w medycynie konwencjonalnej rola placebo jest pomijana, a wraz z nim efekty jego działania. Duża grupa olejków eterycznych używana jest w przemyśle spożywczym. A zatem użyte we właściwym stężeniu jako dodatek aromatyczny do naszego jedzenia, lub jako lek – nie powinny sprawiać problemów.

Większość z nich jest wydalana przez płuca lub układ moczowy, mogą być one zatem wielce pomocne przy schorzeniach układu oddechowego lub moczowego. Jednakże gdy przedostaną się do krwioobiegu, a stamtąd do wątroby – zmiany chemiczne jakie zachodzą w ich składzie mogę uszkodzić wątrobę. Takie problemy mogą pojawić się jeśli stosujemy olejki zanieczyszczone. A więc używanie olejków wewnętrznie, może odbywać się tylko pod kontrolą specjalisty i tylko jeśli jesteśmy pewni jakości tychże olejków.

Aromaterapia i masaż

Dobroczynne właściwości masażu samego w sobie znane są od dawna. Masaż może zmienić poziom endorfiny i hormonów w organizmie. Zapobiega skurczom mięśni, wzmaga krążenie, dodaje energii – podobnie jak akupunktura. Masaż przy użyciu olejków eterycznych ma jeszcze większy potencjał.

Niektóre olejki eteryczne maja działanie rozgrzewające, które jest zbawienne przy leczeniu obolałych mięśni, stawów i przy wspomaganiu krążenia, dodatkowo olejki działają również za pomocą zapachu na odpowiednie części naszego mózgu, co zostało opisane powyżej. Aromaterapia i dyfuzja Istnieją badania, które wskazują, że odpowiednia ilość olejków eterycznych rozprowadzona w powietrzu po przez dyfuzję, zostaje wchłonięta przez układ oddechowy do organizmu.

Takie zastosowanie olejków eterycznych również ma właściwości lecznicze, może działać wykrztuśnie, udrażniająco i antybakteryjnie, jak również wywoływać odpowiednie reakcje emocjonalne poprzez działanie na określone obszary mózgu. Estetyczne wykorzystanie olejków eterycznych w kosmetyce.

Ten rodzaj terapii przydatny jest w leczeniu różnych rodzajów schorzeń dermatologicznych. Holistyczne podejście – połączenie duchowego, psychologicznego i medycznego działania aromaterapii, uwzględniające wszystkie aspekty składające się na równowagę i zdrowie organizmu. Ta terapia koncentruje się na przyczynach zaburzeń i leczeniu ich symptomów. Terapeutyczne działanie olejków eterycznych polega na ich właściwościach równoważących i regulujących.

Różne rodzaje Aromaterapii: Aspekt medyczny– Aromaterapia jako forma leczenia, skupia się nie tylko na leczeniu symptomów schorzeń. Dla przykładu olejki eteryczne używane by wywołać odpowiedni efekt fizyczny (np. antybakteryjny), działają również na odpowiednie obszary mózgu wspomagając system immunologiczny organizmu. Aspekt duchowy i psychologiczny– tu zastosowanie olejków eterycznych skupia się przede wszystkim na zrównoważeniu rozchwianych emocji. Zapraszamy do zakupu produktów organicznych do Aromaterapii.

Różne rodzaje olejków eterycznych znajdziecie Państwo w sklepie:

http://biolander.com/olejki-eteryczne/c/

Zapraszamy!